مسافر مهتاب

به اندکی شادمانی هیجان آور ، وصف ناشدنی و  پایدار نیازمندم به گونه ای که مرا در خود ببلعد و روزگار مرا از خودم برباید...حالا تو بگو مهندس فلکی کدام در این دیر شش جهتی را باید گشودن...

 

 

 

مسافر مهتاب...

حال غریبی دارد او که در گردابی مکنده ذره ذره بلعیده میشود اما نه به ریسمانی چنگ می اندازد نه دست و پایی میزند...همه عبارت هایش را در گرداب بغضی نشکفته قورت می دهد و اشک هایش را ، آن شراره های ملتهب آتش گرفته را زیر شیشه های دودی عینکش پر میدهد...نومیدی گاهی میشود حقیقتی زنده یقینی بی بازگرد...

پ ن :من به هنگام شکوفایی گلها در دشت باز برخواهم گشت ...واژه ها طغیان می کنند و دقیقه ها کم می آورند و من سر در گمراهی زمانه...

مسافر مهتاب...

دلم سفر می خواهد مانند کسی که برای قربانی شدن یک جرعه آب می خواهد بعدش تسلیم خواهم بود... 

مسافر مهتاب...

زندگی پر از بیهودگی است گاه با حرف های بیهوده گاه با خیال های بیهوده گاه با غم های بیهوده.... و امروز با کار بیهوده من گذشت... 

خوش خوش کشانم می بری آخر نگویی تا کجا؟!!!...

مسافر مهتاب...

بنگر به جهان، چه طرف بربستم هیچ وز حاصل عمر، چیست در دستم هیچشمع طَرَبم، ولی چو بنشستم هیچ من جام جم‌ام، ولی چو بشکستم هیچافسوس که بی‌فایده فرسوده شدیموز داسِ سپهرِ سرنگون سوده شدیمدردا و ندامتا که تا مسافر مهتاب...

...روزی از روز ها روی کوه آتوس بود آری ، با راهبی ازبومیان کیوس به نام پدر لاورنتو روبه رو شدم .بدبخت تصور می کرد شیطان در جسمش حلول کرده و حتی اسمی روی او گذاشته بود و جوجا صدایش می کرد.غرش کنان سر خ مسافر مهتاب...